Złap mnie, jeśli potrafisz, czyli Lucjan o książce Mohameda Mbougar Sarra „Najskrytsza pamięć ludzi”
Książki

Złap mnie, jeśli potrafisz, czyli Lucjan o książce Mohameda Mbougar Sarra „Najskrytsza pamięć ludzi”

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Książki o książkach i pisarzach od lat mają się dobrze. Literatura autotematyczna to najjaskrawszy przykład faktu, że książki od zawsze karmiły się innymi książkami, rozmawiały z nimi, polemizowały. Nie bez powodu powiada się, że dobry pisarz przede wszystkim musi czytać innych. Igranie z literaturą to, można powiedzieć, obowiązek każdego literata. Czasem może to być problematyczne…… Czytaj dalej Złap mnie, jeśli potrafisz, czyli Lucjan o książce Mohameda Mbougar Sarra „Najskrytsza pamięć ludzi”

Koniec wieńczy dzieło, czyli Lucjan o książce Macieja Jakubowiaka „Ostatni ludzie. Wymyślanie końca świata”
Książki

Koniec wieńczy dzieło, czyli Lucjan o książce Macieja Jakubowiaka „Ostatni ludzie. Wymyślanie końca świata”

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Koniec świata w obecnych czasach jest tematem dość oklepanym i raczej nie wywołującym gorących emocji. Jako odbiorcy popkultury jesteśmy przyzwyczajeni do jakże licznych wersji Armagedonu w książkach, filmach czy grach komputerowych. Nie zastanawiamy się nad nim, po prostu akceptujemy go takiego, jakim jest, tkwiąc cały czas w bezpiecznym przekonaniu, że to tylko fikcja. Lucjan nie…… Czytaj dalej Koniec wieńczy dzieło, czyli Lucjan o książce Macieja Jakubowiaka „Ostatni ludzie. Wymyślanie końca świata”

Ech, życie, życie… Czyli Lucjan o książce „Świat według Garpa” Johna Irvinga
Książki

Ech, życie, życie… Czyli Lucjan o książce „Świat według Garpa” Johna Irvinga

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Nieczęsto zdarzają się Lucjanowi sytuacje, kiedy nie do końca wie, co myśleć o książce nie tylko w trakcie lektury (bo to akurat dość naturalne), ale również po jej zakończeniu. Zwykle może powiedzieć: „powieść w porządku, chociaż ma kilka wad takich i takich” lub „totalna tragedia, która niczym się nie obroni” czy też „znakomita książka, lecę…… Czytaj dalej Ech, życie, życie… Czyli Lucjan o książce „Świat według Garpa” Johna Irvinga

Ahoj, przygodo! Czyli Lucjan o „Porwaniu Baltazara Gąbki” Stanisława Pagaczewskiego
Książki · lektury z dzieciństwa

Ahoj, przygodo! Czyli Lucjan o „Porwaniu Baltazara Gąbki” Stanisława Pagaczewskiego

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Retelling, czyli opowiadanie na nowo znanych mitów, legend czy po prostu znanych historii, ostatnimi laty miewa się wręcz znakomicie. Sam Lucjan kiedyś pisał o wariantach baśni braci Grimm Michaela Cunninghama, niedawno ukazała się książka Laury Lane i Ellen Haun „Kopciuszek i szklany sufit” i nie należy też zapomnieć o coraz liczniejszych nowych wersjach bajek Disneya.…… Czytaj dalej Ahoj, przygodo! Czyli Lucjan o „Porwaniu Baltazara Gąbki” Stanisława Pagaczewskiego

Świecie, mój świecie, czemuś mnie opuścił? Czyli Lucjan o książce „Wyspa” Sigríður Hagalín Björnsdóttir
Książki

Świecie, mój świecie, czemuś mnie opuścił? Czyli Lucjan o książce „Wyspa” Sigríður Hagalín Björnsdóttir

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Lubimy myśleć, że świat jest globalną wioską: w każdym momencie możemy skontaktować się z osobą przebywającą w Australii, dowiedzieć się dzięki kamerce internetowej, jak w tej chwili wygląda główna ulica Hongkongu czy wreszcie wsiąść do samolotu i po kilku godzinach postawić stopę w Madrycie. To przywileje życia w dwudziestym pierwszym wieku i praktycznie nikomu nie…… Czytaj dalej Świecie, mój świecie, czemuś mnie opuścił? Czyli Lucjan o książce „Wyspa” Sigríður Hagalín Björnsdóttir

Nic, co ludzkie… Czyli Lucjan o „Możliwości wyspy” Michela Houellebecqa
Książki

Nic, co ludzkie… Czyli Lucjan o „Możliwości wyspy” Michela Houellebecqa

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Dążenie do nieśmiertelności w najrozmaitszych postaciach przewija się przez całą historię ludzkości. Dla jednych będzie to oferowane przez wiele religii życie po śmierci, dla innych jak najdłuższe cieszenie się zdrowiem i młodym wyglądem, dla jeszcze innych sława czy też po prostu posiadanie potomstwa. Bardziej dosłowny pomysł na życie wieczne ma Michel Houellebecq w „Możliwości wyspy”.…… Czytaj dalej Nic, co ludzkie… Czyli Lucjan o „Możliwości wyspy” Michela Houellebecqa

Kontrolowany strumień świadomości, czyli Lucjan o książce Pawła Sołtysa „Mikrotyki”
Książki

Kontrolowany strumień świadomości, czyli Lucjan o książce Pawła Sołtysa „Mikrotyki”

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Lucjan wierzy w pamięć. O rzeczach wielkich też, ale bardziej o sprawach jednostkowych, o przedmiotach, zapachach, pozornie nieistotnych incydentach sprzed lat, a także w pamięć naszych zmarłych. Wierzy, że suma doświadczeń z przeszłości, nawet przelotne spotkania czy w danej chwili błahe wydarzenia zostają w człowieku na zawsze, często wręcz nieświadomie.  I chyba tę wiarę podziela…… Czytaj dalej Kontrolowany strumień świadomości, czyli Lucjan o książce Pawła Sołtysa „Mikrotyki”

I ja w Arkadii byłem, czyli Lucjan o książce Brandona Sandersona „Elantris”
Książki

I ja w Arkadii byłem, czyli Lucjan o książce Brandona Sandersona „Elantris”

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Któż z nas czasem nie marzy o krainie szczęśliwości, gdzie panuje piękno, mądrość i harmonia, być może okraszona odrobiną magii? Mieszkańcy Arelonu nie muszą marzyć, bo mają Elantris – miasto idealne, pełne blasku i cudów. Jego mieszkańcy byli kiedyś ludźmi, którzy po tajemniczej przemianie – Shaod – stają się prawie półbogami, potrafiącymi stworzyć chleb z…… Czytaj dalej I ja w Arkadii byłem, czyli Lucjan o książce Brandona Sandersona „Elantris”

Czyńcie ziemię sobie poddaną, czyli Lucjan o książce Annie Proulx „Drwale”
Książki

Czyńcie ziemię sobie poddaną, czyli Lucjan o książce Annie Proulx „Drwale”

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Wyobraźcie sobie przedwieczną puszczę, której ogromu nie da się pojąć rozumem. Potężne drzewa od stuleci pnące się ku słońcu i dające schronienie wielu żywym istotom. To świat sam w sobie, nie mający początku ani końca. Prastary i wieczny. Do takiego właśnie miejsca pod koniec XVII wieku trafia dwóch młodzieńców: René Sel i Charles Duquet. W…… Czytaj dalej Czyńcie ziemię sobie poddaną, czyli Lucjan o książce Annie Proulx „Drwale”

Mam tę moc, czyli Lucjan o książce Maryse Condé „Ja, Tituba, czarownica z Salem”
Książki

Mam tę moc, czyli Lucjan o książce Maryse Condé „Ja, Tituba, czarownica z Salem”

Lucjan (Piorun w rabarbar)Dodaj komentarz

Gdy w zeszłym roku, ze względu na skandale w Akademii Szwedzkiej, nie przyznano Literackiej Nagrody Nobla, Lucjan był nieco rozczarowany. Kiedyś już wspominał, że ma do niej stosunek osobisty, a to za sprawą pewnego snu.  Jednak zamiast niej ustanowiono jednorazowo Nową Nagrodę Literacką a jej pierwszą i równocześnie ostatnią laureatką została Maryse Condé, francuskojęzyczna pisarka…… Czytaj dalej Mam tę moc, czyli Lucjan o książce Maryse Condé „Ja, Tituba, czarownica z Salem”